تجربه ثابت کرده که در هر موقعیت ناگواری، توانایی سازگاری با شرایط از مهم‌ترین و بهترین استراتژی‌هایی است که می‌توان در جهت عبور از آن موقعیت استفاده کرد.
تحمل و رعایت، دو شرط پیروزی است
چه بخواهیم یا نخواهیم، چاره‌ای جز رعایت نکات بهداشتی و تحمل در قبال خانه‌نشینی نداریم. امیرعلی عبدی، کارشناس مسائل اجتماعی، می‌گوید: نه اولین بار است و نه آخرین بار خواهد بود که مشکلی می‌تواند برای یک ملت یا کشورهای زیادی بحران ایجاد کند؛ هرچند مورد کرونا در تاریخ ابتلائات انسانی در این سطح و این سرعت واگیری و تلفات گسترده بی‌سابقه است، اما هر مشکل و بحرانی راه حل‌هایی دارد که اگر توجه جدی به آن شود، از حالت بحران خارج شده و سپس کنترل‌پذیر خواهد شد.
وی کرونا را یک عامل بحران جهانی توصیف کرد و گفت: وقتی علتی بتواند برای 202 کشور شرائط غیرعادی و مرگبار بوجود آورد، حتماً عاملی بحران‌آفرین است و باید برای مهار و برخورد با آن تدابیر جدی و جهانی اندیشید؛ بدین جهت، تنها رعایت فردی در یک کشور کافی نیست و باید برای کرونا به اراده جمعی و اجماع عملی در سطح ملی و جهانی دست یافت.
عبدی دیرباوری مردم در مرگبار بودن کرونا را خسارت‌بار دانست و اظهار داشت: چگونه با دیدن صحنه‌های تاسف‌بار مرگ انسان‌ها در چهار گوش جهان بویژه در ایتالیا، که با کامیون‌های ارتش اجساد قربانیان را برای به خاک‌سپاری می‌بردند، نتوانست موضوع جدی بودن کرونا در گرفتن جان انسان‌ها بدون هیچگونه تبعیض و پارتی‌بازی را برای عده‌ای قطعی و جدی کند تا این‌گونه بی پروا عمل نکنند؟.
وی با تاکید بر خانه‌نشینی و استفاده از این فرصت برای انجام کارهای خوب، اظهار می‌کند: حدیثی از پیامبر گرامی اسلام(ص) در نهج‌الفصاحه، حدیث 1869 بر این اصل اشاره دارد که می‌فرمایند: «صدقه به جا، نیکوکاری، نیکی به پدر و مادر و صله رحم، بدبختی را به خوشبختی تبدیل و عمر را زیاد و از پیشامدهای بد جلوگیری می‌کند.
دیدارهای خانوادگی البته همراه با رعایت اصول بهداشتی و ایمنی در صورتی که پدر و مادر و فرزندان در سلامت کامل باشند هیچ اشکالی ندارد. اگر چنانچه امکان دیدار حضوری نیست از طریق فضای مجازی هم می‌توان این کار را انجام داد. باید زمان این دیدارها را، در صورت ملاقات‌های حضوری، به حداقل رساند. گرچه پیش از این هم به دلیل مشغله‌های زیاد فواصل این دیدارها طولانی بود و لذا افراد از طریق تماس‌های صوتی و تصویری از احوال هم جویا می‌شدند و الآن هم با توجه به وضعیت موجود باید به همین شیوه عمل شود.
مهمان ناخوانده‌ای که به این زودی‌ها نمی‌رود
امیرعلی حسن‌تبار، کارشناس فرهنگی، با استناد به اظهار آقای رئیس جمهور، که بیان کرده بود، کرونا ممکن است تا پایان سال نیز بین ما بماند، به ضرورت برنامه‌ریزی بویژه در درون خانه اشاره کرد و گفت: در خانه ماندن با برنامه‌‌های مفرح و متنوع، از خسران جلوگیری می‌کند و فرهنگ مطالعه را در خانه نهادینه خواهد کرد. با مطالعه زندگی‌نامه بزرگان و دانشمندان می‌توان دریافت که بسیاری از آنها اختراعات و اکتشافات‌شان را در ایام فراغت و خارج از ساعات اداری و درسی، به نتیجه رساندند. مانند کشف انسولین توسط فردریک نبتینگ که به همراه دستیارش چارلز بست انجام شد. از طرف دیگر رعایت بسیاری مسائل از جمله بهداشت فردی و عمومی و انجام فعالیت‌‌هایی چون مطالعه، برنامه‌ریزی و… و اختصاص زمان در کنار خانواده و بهبود کیفیت زندگی و تحکیم خانواده به مرور تبدیل به عادت شده و ملکه ذهن خواهد شد.
باید برای بلندمدت برنامه‌ریزی کرد
عباس غفورزاده، دبیر آموزش و پرورش، برنامه‌ریزی جدید در شرائط کنونی را امر مهم و لازم توصیف می‌کند و می‌گوید: کشور ما باید خود را برای شرائط مختلف آماده کند که یکی از مهم‌ترین اقشار، قشر دانش‌آموز و دانشجو است. در حال حاضر نظام آموزشی ما خود را برای شرائط دشوار و از جمله عدم حضور در مکان آموزشی برای متعلمان آماده نکرده که برای این موضوع، نیاز است ابتداء در حوزه فرهنگ‌سازی و آموزشی روی جامعه کار شود و همزمان کلیه مراکز آموزشی مجهز به تجهیزات و امکانات فنی شوند و برای متعلمان نیز امکان همراهی با نظام جدید تحصیلی فراهم شود.
وی لزوم پیش‌بینی شرائط آینده کشور از سوی مسئولان را مورد تاکید قرار داد و گفت: نمی‌توان دست روی دست گذارد و منتظر تحمیل شرائط جدید به کشور شد. باید پیشاپیش بگونه‌ای کشور را تسلیح دانشی و تجهیزاتی کرد که بتواند در اوج توطئه‌های دشمنان به حیات و فعالیت‌های خود در مسیر سازندگی کشور ادامه دهد.
این دبیر آموزش و پرورش، توجه حکومت به مسائل فرهنگی بر محور خانواده را مورد تاکید قرار می‌دهد و می‌افزاید: نکته اساسی که باید بپذیریم این است که نقش تربیتی خانواده باید نسبت به وضعیت کنونی فوق‌العاده تقویت شود و کلیت نظام باید برای این مهم خود را سازماندهی کند تا از این تهدیدی که بوجود آمده، برای بازسازی نقش خانواده در امور تربیتی استفاده کنیم. این مسئله هم برای مقابله با شرائطی احتمالی ضروری است و هم برای قرار دادن خانواده‌ها در ریل آموزه‌های دینی‌مان که خانواده محور تربیت جامعه است. بدین جهت، اگر آموزش خانه‌محور بخواهد مورد برنامه‌ریزی قرار بگیرد، باید همه جانبه پیرامون آن ورود یافت و نیازها را برطرف نمود.
معایب زندگی را با شرایط جدید برطرف کنیم
ورود ویروس کرونا باعث تغییرات زیادی در سبک معمول زندگی ایرانیان گردیده است، از تعطیلی مراکز آموزشی شامل مدارس، دانشگاه‌ها، همایش‌ها و…. تا کاهش روابط خانوادگی و نیز ایجاد موجی از نگرانی در خانواده‌ها و افراد. در همه جوامع تلاش می‌شود تا با استفاده از کارشناسان و متخصصان بهداشتی سطح بحران را کنترل کنند.
دکتر سیدامیر امین یزدی استاد روانشناسی دانشگاه درباره اضطراب کرونا توضیح می‌دهد: این قابل درک و معقول است تا در مورد ویروس کرونا نگران باشیم، اما وحشت‌زدگی روش مفیدی برای پاسخ به شرایط اخیر نیست. مغز ما به‌گونه‌ای طراحی شده است تا در شرایط خطر ایجاد ترس نماید و این ترس ما را جهت رفع خطر به فکر و تلاش وا می‌دارد، اما واکنش شدید اضطراب و وحشت عملکرد بهینه را تحت تأثیر منفی قرار می‌دهد. لذا ضرورت دارد تا آگاهانه واکنش طبیعی نگرانی را مدیریت کنیم.
این روانشناس در مورد اضطراب کرونا در کودکان توضیح می‌دهد: «حال که تحت شرائط جدید باید در خانه بمانیم باید بدانیم که کودکان نیاز بیشتری به حمایت دارند. برای آنها در مورد ویروس و بیماری اطلاعات مناسب بدهیم. آنها ممکن است درک و تصویری غیرواقعی و اضطراب‌انگیز از کرونا داشته باشند. توضیح دهیم که تعطیلی مدارس، پوشیدن ماسک و رفتارهای ضدعفونی‌کننده به این دلیل است که ویروس به دیگران سرایت نکند. اطلاعات مفید مربوط به چگونگی مراقبت و پیشگیری را تهیه و به کودکان آموزش دهید مثل شست‌وشوی مرتب دست‌ها، استفاده از ماسک در مکان‌های عمومی، عدم روبوسی و دست دادن و… اگر والدین خود دارای اضطراب بالا باشند احتمال دارد تا از طریق چهره، لحن صدا و واکنش‌های کلامی ناخواسته سطح اضطراب کودکان را افزایش دهند.»
وی در تکمیل صحبت‌هایش می‌گوید: اینکه خود و خانواده را در معرض حجم انبوهی از اطلاعات منفی قرار دهیم، می‌تواند اضطراب‌زا باشد.
این روانشناس ادامه می‌هد: بسیاری از کانال‌ها و شبکه‌های اجتماعی با ارائه اطلاعات زیاد و غیرعلمی باعث اضطراب بیشتر می‌شوند. از منابع خبری و شبکه‌های اجتماعی معتبر وعلمی‌خبرها را دنبال کنید و کودکان را در معرض خبرهای منفی قرار ندهید. همدیگر را مضطرب نکنیم. در شرایط سخت هرچقدر افراد جامعه نسبت به یکدیگر محبت، مراقبت و حمایت داشته باشند، تحمل شرایط آسان‌تر می‌شود. داشتن فکر و نگاه مثبت که با مراقبت و پیشگیری خطری متوجه ما نیست و شرایط گذراست بسیار آرام‌بخش می‌باشد.