اوایل بهمن ۵۷ بود که خبر تصمیم امام برای بازگشت به کشور منتشر شد. مردم و دوستان امام نگران جان ایشان بودند چرا که هنوز دولت دست نشانده شاه سرِ پا و حکومت نظامی برقرار بود.
از این رو دوستان امام نیز توصیه به تعویق سفر تا تأمین شرایط داشتند. از سوی دیگر حضور امام در این شرایط در جمع میلیون ها مردم به پاخاسته از دید امریکا به معنای پایان حتمی کار رژیم شاه بود.
اقدامات فراوانی از تهدید به انفجار هواپیما گرفته تا وقوع کودتای نظامی برای تعویق سفر ایشان صورت گرفت. در جایی گفته شده حتی رئیس جمهور فرانسه واسطه شد؛ اما امام خمینی تصمیم خویش را گرفته و طی پیام هایی به مردم ایران گفته بود می خواهد در این روزهای سرنوشت ساز و خطیر در کنار مردمش باشد.
دولت بختیار با هماهنگی ژنرال هایزر فرودگاه های کشور را به روی پروازهای خارجی بست. جمعیتی انبوه از سراسر کشور به سوی تهران سرازیر شدند و در تظاهرات میلیونها تن از مردم تهران شرکت کرده و خواستار باز شدن فرودگاه ها بودند.
جمعی از روحانیون و شخصیت های سیاسی در مسجد دانشگاه تهران تا باز شدن فرودگاه دست به تحصن زدند. دولت بختیار پس از چند روز، تاب مقاومت نیاورد و ناگزیر از پذیرفتن خواست ملت شد.
سرانجام امام خمینی بامداد ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ پس از حدود چهارده سال دوری از وطن وارد کشور شد.
استقبال بی سابقه مردم ایران چنان عظیم و غیرقابل انکار بود که خبرگزاری‌های غربی نیز ناگزیر از اعتراف شده و مستقبلین را چهار تا شش میلیون نفر برآورد کردند.
سیل جمعیت از فرودگاه به سوی بهشت زهرا (س)، مزار شهیدان انقلاب اسلامی، روانه شد تا سخنان تاریخی امام را بشنود. در همین نطق بود که امام خمینی تعیین دولت با پشتیبانی مردم را اعلام کردند.
حضرت امام به هنگام خروج از فرانسه با ارسال پیامی خطاب به مردم فرانسه، ضمن اظهار تشکر از آنها خداحافظی کردند.
ایشان پس از اقامه نماز در کف هواپیما، روی دو پتو با آرامش خوابیدند، این در حالی بود که همه علاقمندان، دوستداران و نزدیکان ایشان، نگران انجام این پرواز بودند. خطر انهدام هواپیما و یا ربودن آن در آسمان چیزی بود که همه را تا لحظه فرود آن در فرودگاه تهران، نگران کرده بود.
در هواپیما جمعی از همراهان و خبرنگاران امام را همراهی می کردند، حوالی ساعت ساعت ۹ روز دوازدهم بهمن ۱۳۵۷، امام در میان حلقه گروه منتخب استقبال کنندگان از پله های هواپیما فرود آمدند.
با ورود حضرت امام به سالن فرودگاه، فریاد «الله اکبر» سالن فرودگاه را به لرزه در آورد. استقبال کنندگان با خواندن سرود «خمینی ای امام»، اشک‌های مشتاقان را بر گونه‌هایشان جاری کردند.
در میان دژ امنیتی حکومت نظامیان در ایران، تصور غرب بر این بود که اگر حمام خونی بمانند آنچه در ۱۵ خردادماه ۱۳۴۲ راه بیاندازد، با ایجاد رعب و وحشت خواهد توانست انقلاب را کنترل و نهایت خروش مردم را مهار کند. ۱۷ شهریور و قتل عام تظاهرکنندگان، که با اجازه مستقم کارتر، رئیس جمهور وقت امریکا انجام پذیرفته بود، اثر معکوس داشت و مردم متدین و انقلابی ایران را در اطاعت از فرمان رهبر و مرجع دینی خود مصمم‌تر ساخت.
دستگاه مخوف ساواک، مقهور شجاعت یک مرجع دینی
علی‌رغم فضای خوف و تروری را که در ایران عوامل امنیتی شاه ایجاد کرده بودند، با پیام‌ها و سخنرانی‌های امام خمینی(ره)، مردم حضور گسترده‌تری در صحنه انقلاب پیدا کردند و موج انقلاب در سراسر کشور عنان کنترل را از دست نظام پهلوی و عوامل پرشمارش خارج ساخت و ایران یکپارچه اعتراض شد و انقلاب؛ بگونه‌ای که شاه با ملاحظه خیل عظیم جمعیت از طریق بالگرد پی برد که دیگر نمی‌توان این آتشفشان را خاموش کرد و با تصمیم امریکایی‌ها کشور را ترک نمود تا همچون سال ۱۳۳۲، با بازگشت شرائط قبلی، به ایران بازگردد و به افزودن برگ‌های ننگین دیگر بر کارنامه وابستگی خود به بیگانگان بیافزاید.
انقلاب اسلامی را باید سرآغاز تحولات بزرگ و بنیادین در ایران، منطقه، جهان اسلام و سراسر جهان دانست؛ که نقطه آغاز آن از ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ با بازگشت امام خمینی(ره) به میهن اسلامی است. در نیم قرن گذشته هیچ حادثه‌ای به اندازه این انقلاب نتوانسته است به حیثیت بین‌المللی آمریکای ظالم و مستکبر ضربه وارد کند.
سرانجام پرواز پیروزی، نوید پیروزی قطعی را داد
ساعت ۵:۳۰ بامداد ۱۲ بهمن ۱۳۵۷، هواپیمای جمبوجت ۷۴۷ ایر فرانس، در حالی‌که حدود پنج هزار پلیس ، ژاندارم و نیروهای ویژه، فرودگاه شارل دوگل و راه های منتهی به فرودگاه را زیر نظر داشتند به پرواز در آمد.
امام خمینی پس از سال ها دوری و تبعید به کشور بازگشت. ایران اسلامی شاهد بزرگترین و تاریخی ترین استقبال بود. حضور میلیونی مردم که صف مستقبلین را از فرودگاه تهران تا بهشت زهرا امتداد داده بود، حاکی از عشق و علاقه بی نظیر آنها به رهبر خویش بود. مردم به شوق ورود امام، خیابان‌ها را آب و جارو کرده بودند، مسیر حرکت امام تا کیلومترها با گل‌های رنگارنگ تزیین شده بود.
با ورود حضرت امام به سالن فرودگاه، فریاد «الله اکبر» سالن فرودگاه را به لرزه در آورد. گروه سرود دانش آموزی، با خواندن سرود «خمینی ای امام»، شوق ورود امام را با اشک‌های مشتاقان درآمیختند.
استقبال تاریخی که دوست و دشمن را ترساند
آیت الله طالقانی و آیت الله بهشتی با دیدن استقبال بیش از حد انتظار، به امام پیشنهاد لغو برنامه بهشت زهرا را دادند، امام با آرامی پرسیدند:«ماشین کجاست؟ من قول داده ام که به بهشت زهرا بروم و می‌روم».
ماشین بلیزر ازچند روزقبل آماده شده بود. بین صندلی راننده و صندلی عقب یک شیشه ضد گلوله گذاشته بودند.امام پس از اطلاع از این امر، روی صندلی جلو ماشین نشستند.
کمیته استقبال، به جزماشین، تعدادی موتورسوارمسلح را نیز برای حفاظت از جان امام آماده کرده بود. مسئول این گروه را بعدها «مسیح کردستان» لقب دادند، شهید محمد بروجردی فرمانده شجاع سپاه کردستان . بروجردی و بقیه گروه در بین ازدحام جمعیت جا ماندند و نتوانستند با ماشین بروند. فقط محمدرضا طالقانی که روی بلیزر نشسته بود ، توانست با ماشین همراهی کند.
روز ۱۲ بهمن ۱۳۵۷، پرشکوه ترين استقبال تاريخي رقم خورد، صدها خبرنگار و عکاس و فيلمبردار به ثبت اين رويداد تاريخي پرداختند. جمعيت استقبال کننده در طول ۳۳ کيلومتر از فرودگاه امام تا بهشت زهرا که مقصد بعدي امام بود. بين ۴ تا ۸ ميليون نفر تخمين زده مي‌شد. امام از فرودگاه مستقيماً به بهشت زهرا رفتند و ضمن اداي احترام به شهداي انقلاب اسلامي، سخنراني تاريخي خود را در آنجا ايراد کردند.
در اين سخنراني امام نخست وزیری شاپور بختیار را غیر قانونی اعلام کرده و فرمودند: «من به پشتيباني اين ملت دولت تعيين مي‌کنم.» بدين ترتيب از ورود امام ده روز تاريخي که بعدها دهه فجر انقلاب اسلامی نام گرفت، سپري شد تا طومار رژيم پهلوي و ۲۵۰۰ سال استبداد شاهنشاهي براي هميشه در هم تنيده شود.
پیروزی با آمدن حق محقق شد
پس از ورود امام(ره) به کشور، همه اقوام به خیابان ها آمدند و در شب ۲۲ بهمن ۵۷ عده زیادی از عشایر بختیاری و عرب کلانتری‌ها و پاسگاه‌ها را فتح کردند و باعث شد اسلحه و مهمات به دست مردم بیفتد و از آنجا که دولتی وجود نداشت و مجلس نیز تعطیل شده بود و نمایندگان مجلس نیز استعفا داده بودند، رژیم شاهنشاهی به سرعت سقوط کرد.
یک روز قبل از ۲۲ بهمن نیروی هوایی و نیروی زمینی ارتش با تمام امکاناتشان به مردم پیوستند که این امر کمک شایانی در جهت فلج کردن رژیم پهلوی بود. شب قبل از ۲۲ بهمن علی رغم حکومت نظامی، امام(ره) به مردم امر کرد که ماندن آنها در خانه حرام و بیرون آمدنشان واجب است.
روز ۲۲ بهمن، مردم با حضور حماسی خود در خیابان ها به رهبری امام(ره) تیرخلاصی بر پیکره رژیم پهلوی وارد آوردند و انقلاب به پیروزی رسید. مجموع این اتفاقات درس بزرگی به مردم ایران داد و این درس «إن تنصروا الله ينصركم و يثبت اقدامكم» است.
فرصت ایام‌الله را مغتنم بشماریم
دهه فجر برای تبیین خارق‌العاده‌ترین انقلاب سده‌های اخیر، فرصتی است تا بوسیله وفاداران به آرمان شهداء، اهداف و ایده‌های خود را به نسل‌های بعد بشناساند تا جریان سیال انقلاب بتواند در هر زمان و مکان، به تعقیب و تلاش آرمان‌های خود مبادرت ورزد و امسال نیز در آستانه انتخابات و در برابر انواع توطئه‌های امریکای صهیونیست‌زده، مصمم است تا بار دیگر با خلق حماسه بی‌نظیر، عزم خود برای ادامه راه شهداء بویژه شهید سپهبد حاج قاسم سلیمانی و یاران ولایی‌اش را به اثبات برسانند.
انتهای پیام/