به گزارش پیام سوادکوه، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایرانبه عنوان میثاق‌نامه عمومی ملت، متشکل از ۱۷۷ اصل در ۱۴ فصل می‌باشد که فصل ششم آن به دلیل نقش اساسی مردم در نظام اسلامی به فصل قانون‌گذاری و نظارت اختصاص یافته است.

حاکمیت انسان حقی است الهی و از او قابل سلب نیست و این که کسی نمی‌تواند این حق الهی را با زور و غلبه از وی سلب کند و او را از حاکمیت بر سرنوشت خویش محروم نماید، زیرا چنین محرومیتی به معنی سلب آزادی و اختیار از انسان بوده و اسلام این شیوه را محکوم نموده است.

حق حاکمیت انسان بر سرنوشت خویش با انتقال اختیاری هم قابل سلب نیست، به این معنی که خود انسان نمی‌تواند زمام اختیار و حاکمیت بر خود را به دیگری واگذار کند و بدون آنکه از خود اختیاری داشته باشد، تابع دیگری باشد.

اصولاً قرآن اطاعت از غیر خدا را به عنوان بندگی و سلب اختیار نامشروع از انسان، شرک می‌شمارد.

براساس مبانی اسلام، این حق الهی را نمی‌توان در خدمت منافع فرد یا گروهی خاص قرار داد. زیرا هدف از آزادی و اختیار انسان بهره‌گیری او در ابعاد دوگانه زندگی مشترک اجتماعی در جهت منافع اختصاصی خود یا جامعه خویش است و به استخدام کشیدن این موهبت الهی برای منافع یم فرد یا گروه خاص انحراف از سنت خلقت و تعدی از حدود الهی و تجاوز به حقوق مردم است.

بنابراین، انسان‌ها با اعمال این حق مسلم خویش، افزون بر سرنوشت فردی، از سرنوشت گروهی نیز برخوردارند و رفتار جمعی آنان در سرنوشت فردی و گروهی موثر است.

امام خمینی(ره): ملت، حاکم بر سرنوشت خویش‌اند
حضرت امام خمینی(ره) معتقد است؛ ملت ایران بر سرنوشت خویش حاکمیت دارد و این ملت ایران است که می‌خواهد سرنوشت خود را تعیین کند.

ایشان بر مبنای اندیشه سیاسی خود اظهار می‌دارند از حقوق اولیه هر ملتی است که سرنوشت و تعیین شکل و نوع حکومت خود را در دست داشته باشد. طبیعی است که چون ملت ایران بیش از ۹۰ درصد مسلمانند، بایداین حکومت بر پایه موازین و قواعد اسلامی بنا شود.

وجوب حضور در صحنه
بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، که مرجع دینی و فقیه بزرگ اسلام شناس است، حضور در صحنه تعیین سرنوشت را حکم و وجوب شرعی می‌داند و می‌گوید: ما مکلفیم در امور سیاسی دخالت کنیم. مکلفیم شرعاً، همان‌طور که پیغمبر می‌کرد، همان‌طور که حضرت امیر می‌کرد. باید همه شما، همه ما زن و مرد، هر مکلف، همان‌طور که باید نماز بخواند، همان‌طور باید سرنوشت خویش را تعیین کند.

رهبر معظم انقلاب، مفهوم مشارکت سیاسی و حضور در صحنه را چنین تبیین می‌کنند: حضور مردم در صحنه، معنایش این است که آحاد مردم، پیر و جوان، قشرهای مختلف، مرد و زن در هر نقطه‌ای از کشور، مسائل اساسی کشور را مسائل خودشان بدانند؛ مسائل علمی و پیشرفت علمی و فنی را مساله اساسی خودشان به حساب آورند. پایبندی کشور و نظام و مسئولان به ارزش‌های اساسی انقلاب را به عنوان یک خواست حقیقی خودشان همه جا مطرح و مطالبه کنند. حضور مردم در صحنه، یعنی بی‌تفاوت نبودن، سرنوشت کشور را رها نکردن، بی‌رغبت نبودن نسبت به حوادثی که در کشور می‌گذرد؛ این معنای حضور در صحنه است.

وقتی یک ملت، پیر و جوانش، بزرگ و کوچکش، قشرهای مختلفش نسبت به مسائب گوناگون کشور خود دارای انگیزه و فکر است، آن فکر را بر زبان می‌آورد، بر آن پای می‌فشرد و از آن دفاع می‌کند. این ملت، ملت زنده‌ای است و آینده آن تضمین شده است.

آیت‌الله امینی در این زمینه اظهار می‌دارد: شرکت در انتخابات یک وظیفه شرعی و ملی است. از این جهت شرعی است که بهترین وسیله است برای بقاء و تداوم و اقتدار نظام اسلامی، و حفظ نظام اسلامی بر همگان واجب است، و بدین جهت یم وظیفه ملی است که استقلال و عظمت کشور بدان بستگی دارد و عموم شهروندان از آن بهره می‌گیرند.

چرا مجلس در رأس امور قرار دارد؟
مجلس در نظام جمهوری اسلامی ایران از اهمیت ویژه و والایی برخوردار بوده و محور بسیاری از تصمیم‌گیری‌ها، قانون‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌هاست و چراغ هدایت دولت و ملت را به دست دارد. مجلس، پایگاه اساسی نظام و مردم و مایه حضور و مشارکت واقعی مردم در تصمیم‌گیری‌ها و مظهر اراده ملی است.

مجلس عصاره و خانه ملت است. مجلس مرکز آرای مردم و اراده مردم است. مجلس مظهر حکومت مردمی(مردم سالاری دینی) و اداره‌کننده حقیقی کشور است. مجلس شورای اسلامی جایگاه و مسیر حرکت دولت و ملت را مشخص می‌کند و نیز مظهر خواسته‌های مردم در زمینه سیاست‌های گوناگون چه داخلی و چه خارجی است. مجلس، امید و معتمد مردم و پشتیبان دولت است. مجلس راهگشای کارهای اساسی برای مسئولان نظام و کارگزاران کشور است. در زمان‌های بعد از مشروطیت، در کشور ما حرف‌هایی مثل مجلس، قانون و انتخابات زیاد زده می‌شد ولی میان حقیقت و آنچه که اتفاق می‌افتاد و واقعیت امر فاصله زیادی وجود داشت. مردم ایران اسلامی در واقع از دوران مشروطیت تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی حضورخود را در اداره کشور به شکل قانونگذاری تجربه نکردند

جایگاه قانونی مجلس
بر اساس اصل ۵۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، «قوای حاکم در جمهوری اسلامی ایران» عبارتند از: قوه مقننه، قوه مجریه و قوه قضائیه که زیر نظر ولایت مطلقه امر و امامت امت و مستقل از یکدیگر باشند. اعمال قوه مقننه از طریق مجلس شورای اسلامی که اعضای آن را نمایندگان منتخب مردم تشکیل می‌دهند. (اصل ۵۸ قانون اساسی)

مجلس، مهم ترین رکن در تصمیم‌گیری در جمهوری اسلامی ایران است. در مسائل بسیار مهم اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ممکن است اعمال قوه مقننه از راه همه‌پرسی و مراجعه مستقیم به آرای مردم صورت گیرد. درخواست مراجعه به آرای عمومی باید به تصویب دو سوم مجموع نمایندگان مجلس برسد.(اصل ۵۹)

مجلس شورای اسلامی از نمایندگان ملت که به طور مستقیم و با رأی مخفی انتخاب می‌شوند تشکیل می‌گردد که طبق اصل ۶۲ قانون اساسی شرایط انتخاب‌کنندگان و انتخاب‌شوندگان و کیفیت انتخابات را قانون معینی خواهد کرد. همچنین در اصل ۶۴ قانون اساسی تعداد نمایندگان مجلس شورای اسلامی ۲۷۰ نفر است و از تاریخ همه‌‌پرسی سال ۱۳۶۸ همه‌پرسی سال ۱۳۶۸ هـ .ش پس از هر ده سال با در نظرگرفتن عوامل انسانی، سیاسی، جغرافیایی و … حداکثر بیست نفر نماینده می‌تواند اضافه شود و نیز طبق اصل ۶۳، دوره نمایندگی مجلس چهار سال است.

اساس حضور در انتخابات باید “تکلیف‌محوری” باشد
رقابت‌های انتخاباتی از اموراجتناب‌ناپذیر همه‌پرسی‌ها در تمامی انتخابات‌های جهان است.

در اندیشه سیاسی جوامع غربی، برد و باخت‌های سیاسی از دغدغه‌های تمامی رقیبان بوده و کاندیداهای منتخب، خود را برنده مسابقه قدرت، و رقبای دیگر را بازنده و شکست خورده آن میدان می‌داند.

بر مبنای اندیشه سیاسی اسلام، همه کاندیداها و فعالان سیاسی و طرفداران آنها، به دست آوردن نتیجه و چگونگی آن را ملاک عمل نمی‌دانند، بلکه کلیه فعالیت‌های خویش را یک تکلیف و وظیفه شرعی دانسته و نامزد منتخب را فردی برخوردار از مسئولیت سنگین شرعی و پاسخ‌گوی همگان در محضر خدای متعال بشمار می‌آورند.

رهبر معظم انقلاب در این باره می‌فرمایند: برنده انتخابات، ملت است و همه کسانی که در انتخابات شرکت داشته‌اند. اعم از آنها که خود یا نامزد مورد علاقه‌شان رأی آورده یا نیاورده‌اند. همه برنده‌اند. بازنده انتخابات امریکا و صهیونیسم و دشمنان ملت ایرانند.. همه با همدلی به یکدیگر و به دولت کمک کنید تا گره‌ها یکی پس از دیگری گشوده شود.

رهبر فرزانه انقلاب به نکته اساسی اشاره کرده، می‌افزایند: هنگامی که مردم می‌خواهند اراء را بنویسند و وقتی می‌خواهند آن را در صندوق بیاندازند، قصد قربت کنند و رضای الهی را حتماً در نظر داشته باشند.

آیت الله مکارم شیرازی، شعور سیاسی بالای مردم ایران را عامل اصلی مشارکت عالی سیاسی در کشور دانست و اطهار کرد: مردم هوشمند و با ایمان ایران، با وجود این که از مسائل گوناگون به ویژه وضعیت اقتصادی گله دارند، ولی هنگامی که امر سرنوشت‌سازی مطرح می‌شود، آنها را فراموش کرده و به میدان می‌آیند. این نشانه شعور بالای سیاسی مردم است.